Powrót do biur w mediach. „Stoimy w obliczu sytuacji kryzysowej”

Bardzo lubię argument o tym, że na pracy zdalnej ludzie kombinuja...tak jakby podczas obecności biurze nie można było się ściemniać, że cokolwiek sie robi...kawki, herbatki, ploteczki, Internet i dzień jakoś zleci.

Praca dziennikarza (a głos tych osób Rasp ignoruje) wygląda tak, że przez 8 godzin jest się dosłownie przyspawanym do komputera. Nie ma czasu na obiadki, nie ma czasu na kawusie, nie ma czasu na siku. To jest walenie na akord tekstów i pilnowanie komunikatorów, gdzie wpadają zlecenia na teksty.
To jest praca pod ciągłą presją czasu i nie ma możliwości robienie sobie remoncików na home offisie w trakcie zmian, bo jak nie wyrabiasz się z tempem pracy, nie odpisujesz na mejle, to zaraz masz rozmowę, a jak nic się nie zmienia, to Adios.