Szukaj
Newsletter
Elżbieta Zapendowska w jury “Must Be The Music”
Elżbieta Zapendowska zasiądzie w jury nowego talent show Polsatu “Must Be The Music. Tylko muzyka” - dowiedział się nieoficjalnie portal Wirtualnemedia.pl.
Zapendowska, znana specjalistka od emisji głosu będzie jedną z trzech osób w składzie sędziowskim programu.
Jak już informowaliśmy, w jury znajdzie się też kompozytor Adam Sztaba (więcej na ten temat), trzecią osobę Polsat ma oficjalnie ujawnić dzisiaj. Jurorzy oceniać będzie uczestników podczas planowanych na luty castingów oraz podczas odcinków na żywo.
Elżbieta Zapendowska była jurorką w poprzednich programach muzycznych Polsatu. Oceniała uczestników czterech edycji “Idola” oraz sześciu edycji show “Jak oni śpiewają”.
W programie “Must Be The Music. Tylko muzyka” uzdolnieni muzycznie ludzie, którzy śpiewają lub grają na czymkolwiek, rywalizować będą o nagrodę główną - 100 tys. zł. Show emitowany będzie od marca br. w soboty o 20.00. Jego gospodarzem będzie Maciej Rock, a za produkcję wykonawczą odpowiada firma Intergalactic.
polecamy
Rusza sprzedaż TVN. Szefowa uspokaja pracownikówSerwis Max zastąpi inną usługę streamingowąDo kogo trafi majątek Solorza? Kto będzie rządzić Polsatem? Prawnik wyjaśnia Nowa usługa telewizyjna z ofertą na ponad 100 kanałówRok zmian w TVP. 5 rzeczy, które się udały i 5, na których polegli Trump ułatwi sprzedaż TVN? „Chętnie widziałby w Polsce odpowiednik Fox News”najpopularniejsze
Rusza sprzedaż TVN. Szefowa uspokaja pracowników 
Powstaje kolejny spin-off „Teorii wielkiego podrywu”. Znamy szczegóły 
Serwis Max zastąpi inną usługę streamingową 
Do kogo trafi majątek Solorza? Kto będzie rządzić Polsatem? Prawnik wyjaśnia 
Rok zmian w TVP. 5 rzeczy, które się udały i 5, na których polegli 
Dołącz do dyskusji: Elżbieta Zapendowska w jury “Must Be The Music”
Wielki autorytet.
Walka ojca z “siłami reakcji”
Ryszard Nazarewicz (Rapa) urodził się 11 października 1921 r. we Lwowie. Tam też pracował podczas sowieckiej okupacji w latach 1939-1941. Później przedostał się do Warszawy. Według tekstu historyka dr. Bogdana Musiała w “Arcanach” z 2002 r., R. Nazarewicz “(…) od 1943 r. był szefem wywiadu GL-AL w okręgu Częstochowa. Jest on więc zapewne – jak mało kto – dobrze poinformowany o zadaniach, jakie postawili przed komunistami polskimi ich sowieccy mocodawcy. Kontrwywiad AK w raporcie sporządzonym na podstawie przejętych informacji, tak streszcza zadania zlecone Wydziałowi Informacji PPR: ‘Wydział Informacji (…) otrzymał polecenie rozpracowywania najszczegółowszego polskich grup wojskowych łącznie z personaliami, aby przygotować tą drogą bądź metody likwidacji bądź rozładowania tych organizacji od wewnątrz’. Informacje, dotyczące struktur polskiego podziemia, zdobyte przez współpracujących z NKWD komunistów z PPR czy GL-AL były używane w samodzielnej walce z ‘siłami reakcji’, chociaż przekazywano je także Gestapo, które dokonywało na ich podstawie operacji likwidacyjnych” (por. B. Musiał, “Arcana” nr 4, 2002 r., s. 306).
Wierna służba w UB
Po wejściu na tereny polskie wojsk sowieckich R. Nazarewicz błyskawicznie wstąpił do UB. Według danych resortowych, jako członek UB brał udział “w okresie od dnia 21 II 1945 do dnia 31 XII 1947 r. w walce z bandami i reakcyjnym podziemiem” (por T.M. Płużański, “Ryszard Nazarewicz – partyzant, ubek, ‘profesor’”, “Gazeta Polska” z 7 lutego 2007 r.). Już w lutym 1945 r. R. Nazarewicz w stopniu kapitana zostaje zastępcą szefa Miejskiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (MUBP) w Łodzi. Na początku stycznia 1946 r. Nazarewicz już w stopniu majora UB przeniósł się z łódzkiego MUBP do tamtejszego Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, tzw. Moczarni od przybranego nazwiska szefa tego urzędu Demko (Moczara). Pracował tam na stanowisku naczelnika Wydziału V do końca maja 1946 r. (por. tamże). Po miesiącu przeniósł się do Warszawy, gdzie aż do grudnia 1951 r. kierował V Wydziałem stołecznego UBP. Co najważniejsze, między grudniem 1951 r. a listopadem 1956 r. pełnił funkcję zastępcy szefa całego urzędu. Tadeusz M. Płużański pisze, że Nazarewicz nie ograniczał się do nadzoru UB zza biurka, lecz “schodził też do piwnicy, gdzie osobiście przesłuchiwał wielu polskich patriotów”. Odszedł z UB w październiku 1959 r. w stopniu pułkownika. Później przez długie lata jako PRL-owski historyk-profesor donośnie wychwalał osiągnięcia “ludowej partyzantki”, rozpraw władz komunistycznych z “reakcyjnymi bandami”. W 1953 r. został pozbawiony praw kombatanckich (por. W. Duda, “Głos z sutereny”, “Życie” z 19 lipca 1998 r.).
Kariera medialna córki
Katarzyna Nazarewicz-Sosińska pełniła funkcje zastępcy redaktora naczelnego “Super Expressu”, redaktora naczelnego “Expressu Wieczornego”, miesięczników “Marie Claire”, “Premiery”, dwutygodnika “Na Żywo” oraz tygodnika “Naj”, obecnie jest zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika “Machina”. Była również dyrektorem wydawniczym magazynów “Playboy” i “Voyage”. Współpracuje z TVP i PR. Jest autorką scenariusza i prowadzącą program “Zdrowo z Jedynką”, znana jest również z takich programów, jak: “Kawa czy herbata” oraz “Pytanie na śniadanie”.
W 1999 r. rozważano nawet jej kandydaturę na rzecznika rządu AWS – UW, kierowanego przez Jerzego Buzka. Wywołało to polemiczny tekst postkomunistycznej “Trybuny”, pióra redaktor Agnieszki Wołk-Łaniewskiej, w którym napisała, że “bardzo byłoby zabawne”, gdyby Katarzyna Nazarewicz reprezentowała rząd, którego jeden z ministrów, Jacek Taylor, doniósł do prokuratury na ojca K. Nazarewicz, prof. Ryszarda Nazarewicza, że łamie Konstytucję i krzewi komunizm. Wywołało to gwałtowny protest Ryszarda Holzera w “Gazecie Wyborczej” z 16 marca 1999 r. przeciwko czynieniu córki odpowiedzialną za działanie ojca.
Prof. Jerzy Robert Nowak