Szukaj
Newsletter
Wydanie specjalne „Gazety Wyborczej” na 30-lecie dziennika i 30. rocznicy pierwszych częściowo wolnych wyborów
Na 30. urodziny „Gazety Wyborczej”, które przypadały 8 maja br. i z okazji nadchodzącej 30 rocznicy pierwszych częściowo wolnych wyborów w Polsce, redakcja przygotowała magazyn „1989”. Wydanie będzie dostępne w sprzedaży od czwartku, 9 maja.
W magazynie dziennikarze przypomną Polskę sprzed 30 lat: życie codzienne schyłku lat 80. - o tym, co się jadło, nosiło, co oglądało w telewizji, za czym stało w kolejce, z czego żartowało oraz jaka była rola i miejsce kobiet.
Aleksandra Klich-Siewiorek opisała reformę Balcerowicza, Jarosław Szubrycht koncert „Letniej Zadymy w Środku Zimy”, zorganizowany przez Jerzego Owsiaka w warszawskim klubie „Stodoła”, a Helena Kowalik przypomniała sprawy kryminalne, które wstrząsnęły Polską 30 lat temu. Paweł Krysiak wspomina 4 czerwca 1989 roku i opisuje, jak on oraz inni ludzie przeżywali ten dzień.
W 30. rocznicę wydania pierwszego numeru „Gazety Wyborczej” jej pracownicy opowiedzieli o początkach gazety. Poeta i publicysta Antoni Pawlak wspomina redakcyjne zebrania w piaskownicy, a redaktorka sekretariatu redakcji i korektorka Teresa Kruszona, która w dzienniku pracuje od samego początku, opowiada o tym, jak zmieniał się język gazety.
Specjalne wydanie „Gazety Wyborczej” - „1989” liczy 140 stron i jest dostępne w punktach sprzedaży prasy od czwartku, 9 maja br. Będzie można je kupić przez trzy miesiące w cenie 16,99 zł.
Numer wspiera autopromocja prowadzona na łamach „Gazety Wyborczej”, w serwisie Wyborcza.pl oraz w mediach społecznościowych. Działania przygotował i zaplanował zespół promocji „Gazety Wyborczej”.
„GW” ma 170 tys. cyfrowych subskrybentów
„Gazeta Wyborcza” jako pierwsza w naszym kraju wprowadziła system limitowanego dostępu do swoich treści (paywall) i ofertę prenumeraty cyfrowej. Na koniec grudnia 2018 r. korzystało z niej ponad 170 tys. osób. Liczba użytkowników płatnej subskrypcji cyfrowej „Gazety Wyborczej” rośnie systematyczne. Na koniec 2014 roku wynosiła 54,9 tys., rok później - 77 tys., na koniec 2016 roku 100 tys., a na koniec 2017 roku - 133 tys.
Agora w zaprezentowanej w połowie ub.r. strategii na najbliższe lata planuje, że do końca 2022 roku liczba subskrybentów „GW” wzrośnie do 327 tys.
Według danych ZKDP w ub.r. średnia sprzedaż ogółem „Gazety Wyborczej” wynosiła 94 527 egz., o 14,8 proc. mniej niż rok wcześniej. Dla porównania w 2007 r. było to prawie 450 tys. egz.
polecamy
Oni odeszli w ciągu ostatniego roku„Super Express” przegrał z dziennikarką TVN24. Przeprosiny za tekst o wywózce w bagażnikuW tym kraju dalej giną dziennikarze. Dwa zabójstwa w ciągu doby„Tygodnik Powszechny” podnosi cenę„Dziennik Wschodni” traci redaktora naczelnego. Przyczyną zdrowieJaki jest czytelnik magazynów branżowych?najpopularniejsze
10 nowych stacji po polsku. Można je oglądać bez opłat 
Przymusowe przejście na streaming? Jest apel w sprawie zachowania telewizji naziemnej 
Tak ogląda się program Kanału Sportowego, który zastąpił „KS Poranek” 
Nowi subskrybenci wybierają tańszy pakiet Netfliksa. Zyskuje Disney+ 
Iga Świątek wraca do gry. Gdzie oglądać WTA Finals? 
Dołącz do dyskusji: Wydanie specjalne „Gazety Wyborczej” na 30-lecie dziennika i 30. rocznicy pierwszych częściowo wolnych wyborów
"W wolnej Polsce nikt nigdy nie próbował niczego na mnie wymóc ani w TVP, ani w gazetach i rozgłośniach regionalnych, dla których pisałem i mówiłem, ani w Expressie Wieczornym, ani naturalnie w BBC. Jedyne takie doświadczenie wyniosłem z Gazety Wyborczej. Adam Michnik czynił to jednak ze swoistym wdziękiem.
Podczas kampanii prezydenckiej 1990 żądał, bym ośmieszał Wałęsę, a Mazowieckiego chwalił. Klarowałem, że to nie robota dla reportera, że zaś on w komentarzach może pisać, co chce - bez efektu. Pewnego listopadowego dnia odbyliśmy chyba dwugodzinną rozmowę, spacerując po przedszkolnym ogródku przy Iwickiej, gdzie mieściła się wtedy GW. Było zimno, siąpił deszcz, a redakcja niemal w komplecie przylepiła się do okien czekając chyba, aż się pobijemy.
Michnik był jednak raczej spokojny, bo się jąkał, a gdy jest naprawdę zdenerwowany lub podniecony - jąkać się przestaje. Ja swoje, on swoje. Nagle trochę się ożywił i zwrócił się do mnie niemal ciepło, po ojcowsku: - K-k-krzysiu, jeśli ty-ty-ty chcesz tu robić wo-wolną gazetę, to-to-to-to po moim trupie.
NIe groził mi, nie był agresywny ani złośliwy, ani też fałszywie zatroskany. Po prostu mnie informował o sytuacji. Uświadomił mi, że nie jestem gotów, by w walce o wolność słowa w Wyborczej posunąć się do morderstwa ;). Kwadrans później znów chwilowo zgodził się, bym nadsyłał z kampanii relacje czysto reporterskie. A parę tygodni później Gazeta wszczęła długotrwały proces rozstawania się ze mną."