Szukaj
Newsletter
DVB-AVC dodaje kodek AVS3
Organizacja DVB Project włączyła po raz pierwszy chiński kodek do specyfikacji DVB-AVC, dotyczącej nadawania sygnału wideo i streamingu w sieci. Dodanie standardu kompresji z Chin ma świadczyć o rozszerzaniu się na poziom globalny specyfikacji pochodzącej od DVB i w konsekwencji podnieść jakość nadawanych treści na wyższy poziom.
DVB Project dodał kodek AVS3 do swojej podstawowej specyfikacji dotyczącej kodowania wideo i audio. Następuje to po dodaniu standardu VVC na początku br. i oznacza, że po raz pierwszy DVB włączył kodek z Chin, co ma podkreślać bardziej globalny charakter specyfikacji.
Nowa generacja nadawania
Nowa rewizja specyfikacji DVB-AVC została zatwierdzona przez DVB Steering Board i jest już dostępna jako DVB BlueBook A001r20.
Jak zaznaczono w komunikacie, dodanie nowych kodeków ma zapewniać, że DVB zaoferuje najbardziej wszechstronny i elastyczny zestaw narzędzi do dostarczania usług telewizyjnych nowej generacji, obejmujący coraz bardziej zróżnicowany rynek globalny.
Nowe kodeki wideo są ważnymi czynnikami umożliwiającymi rozszerzone doświadczenia dla transmisji i szerokopasmowego dostępu do internetu, jak 8K, a także przyspieszenie wdrażania 4K UHD.
Po zakończeniu specyfikacji, zgodnie z harmonogramem, grupa DVB-AVC przygotowuje teraz strumienie referencyjne, które implementatorzy mogą wykorzystać do weryfikacji i walidacji (V&V). Kontynuowane są także prace nad kodekiem wideo AV1, określonym przez Alliance for Open Media.
Czytaj także: Brak sygnału na wybranych kanałach. Cała Polska z DVB-T2/HEVC
AVS3: Co to jest?
AVS3, opublikowany w październiku 2021 r., jest najnowszym członkiem rodziny standardów kodowania wideo opracowanych przez chińską organizację AVS Workgroup. Wyniki przedstawione DVB wskazują, że rozwiązanie jest w stanie kodować wideo z około 40 proc. oszczędnością bitrate dla tej samej subiektywnej jakości w porównaniu do HEVC. Stawia to AVS3 wśród najbardziej wydajnych technologii kodowania wideo na świecie.
Zmieniona specyfikacja DVB-AVC zawiera cztery punkty zgodności dla AVS3, przy czym minimalnym wymogiem jest podstawowy odbiornik zdolny do obsługi rozdzielczości do 4K (3840×2160) z HDR. Trzy dodatkowe punkty zgodności obejmują obsługę wysokich częstotliwości odświeżania (HFR) oraz rozdzielczości do 8K (7680×4320).
Czytaj także: Kolejna wymiana dekoderów? Nadchodzi kodek MPEG-5 LCEVC
Grupa robocza AVS została założona w 2002 r., a jej pierwsze i drugie generacje kodowania wideo były szeroko stosowane w transmisji telewizyjnej HDTV i 4K w Chinach. Rozwój standardu AVS3 rozpoczął się w grudniu 2017 r., a zakończył w marcu 2019 r. Wysoki profil, obecnie przyjęty w DVB-AVC, został sfinalizowany w sierpniu 2021 r. i opublikowany jako standard branżowy AVS (T/AI 109.2-2021).
Tak będą działać telewizory i dekodery. Resort szykuje rozporządzenie 
Jarosław Kulczycki odchodzi z TVP 
Co w ramówce nowgo kanału? KRRiT opublikowała koncesję 
Była pogodynka TVP w nowej stacji 
Nowe filmy i seriale na platformie Max. Pojawią się także klasyki 
Dołącz do dyskusji: DVB-AVC dodaje kodek AVS3
To w kontekście ewentualnych głosów "czy nie warto było zaczekać ze zmianą standardu naziemnej telewizji na nowy kodek".
Takie rzeczy (wymienne moduły DVB-T2/DVB-S2/DVB-C2) są możliwe w przypadku profesjonalnych tunerów, przy czym taka głowica/moduł jest z reguły dużo droższy niż większość sprzedawanych chińskich tunerów do 100 zł, wiec niestety ekonomicznie nie miałoby to sensu w przypadku zwykłego Kowalskiego.
Teoretycznie mogłoby to mieć sens w przypadku droższych telewizorów, ale wymagałoby standaryzacji (aby zapewnić szeroką dostępność modułów i niskie ceny). Można by sobie np. wyobrazić moduły w postaci karty, która dodawałaby sprzętowe wsparcie dla nowych kodeków, niestety producenci telewizorów nie są czymś takim zainteresowani, gdyż każda zmiana standardu nakręca dla nich sprzedaż nowych odbiorników. Niestety eko-deklaracje (w tym chwalenie się ostatnio tzw. śladem węglowym) producentów to lipa. Z roku na rok telewizory mają krótszą żywotność. Zwłaszcza dotyczy to tzw. smart-tv, gdzie po paru latach aplikacje po prostu przestają być wspierane, a OS (najczęściej) Android przestaje otrzymywać jakiekolwiek aktualizacje, stając się zagrożeniem bezpieczeństwa dla domowej sieci lokalnej.