Nie żyje wieloletnia dziennikarka TVP. Opiekowała się powstańcami warszawskimi

O śmierci Ewy Małkowskiej poinformowano w piątek po południu na profilach społecznościowych „Magazynu Anity Gargas”.

– Była gorącą patriotką, wybitną dziennikarką, ale przede wszystkim człowiekiem o wielkim sercu. Zawsze po stronie słabszych, zaangażowana społecznie, nie bała się trudnych tematów i walczyła o prawdę. Od lat opiekowała się Powstańcami Warszawskimi – wyliczono.

Ewa Małkowska była dziennikarką „Magazynu Śledczego” Anity Gargas, który w latach 2016-2023 emitowano w stacjach Telewizji Polskiej. – W „Magazynie Śledczym”  przygotowywała reportaże bijące rekordy oglądalności, m.in. o Polakach pracujących w Holandii. Ostatni raz pomagała nam przy realizacji reportażu „Magazynu Anity Gargas” o wrześniowej powodzi – przypomniano we wpisie.

– Jej empatia, odwaga i profesjonalizm pozostaną dla nas wzorem. Będzie nam jej brakować – jej ciepła, pasji i niezłomnej wiary w lepszy świat. Łączymy się w bólu z rodziną i bliskimi Ewy. Spoczywaj w pokoju – dodano.

Ewa Małkowska zmarła w czwartek. 12 stycznia zamieściła na Facebooku zdjęcie wskazujące, że przebywa w szpitalu. – Nie obieram bo nie mogę – napisała.

– Ewa swoim życiem dała wielkie świadectwo opiekując się schorowanymi rodzicami do końca. Po ich śmierci wstąpiła w nasze szeregi pielęgnując pamięć o Szarych Szeregach i wspierając żyjących Powstańców Warszawskich – stwierdzono na profilu warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Szarych Szeregów.

– Odeszłaś za wcześnie tyle było jeszcze do zrobienia, tyle jeszcze planów i pomysłów. Będzie nam Ciebie bardzo  brakowało – dodano.

Agnieszka Kobylińska-Migalska podkreśliła, że wspólnie z nią Ewa Małkowska przygotowała kilkanaście reportaży. – Podążała za swoimi bohaterami: za ocalałym z warszawskiego Getta Józefem  Szarfmanem pojechałyśmy do Izraela, po 60-ciu latach dzięki nam przyjechał do Warszawy i popłakał się na widok ocalałego z pożogi wojennej sklepu swojego ojca na Próżnej. Z Anką reżyserka- transpłciową dziewczynką z warszawskiej Pragi pojechałyśmy do łódzkiej Filmówki. Bo robienie filmów było marzeniem 15-latki, z rozbitej praskiej rodziny – przypomniała.

– Osoba bezkompromisowa, niekonwencjonalna. Żyła tak jak chciała, nie dała się zaszufladkować. Nie założyła rodziny, była wolna. Nie zależało jej na dobrach materialnych, karierze, etatach etc. – zaznaczyła.