Barbara Stanisławczyk-Żyła nie będzie ambasadorem w Izraelu, negatywnie oceniła ją sejmowa komisja

Kandydaturą Barbary Stanisławczyk-Żyły, wysuniętą przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, sejmowa komisja spraw zagranicznych rozpatrzyła na posiedzeniu w środę.

Podczas swojego wystąpienia Stanisławczyk-Żyła przedstawiła pokrótce relacje Polski i Izraela w zakresie gospodarki, kultury, turystyki i obronności. Wyliczyła też zadania polskiej dyplomacji w tych dziedzinach, m.in. promocję naszych startupów w Izraelu i rozwijanie współpracy w obszarze nowych technologii, kreowanie pozytywnego wizerunku Polaków i walkę z negatywnymi stereotypami oraz zachęcanie mieszkańców Izraela do wizyt turystycznych w naszym kraju. Zwróciła uwagę, że w najbliższych latach przypada kilka okrągłych rocznic ważnych wydarzeń z historii Izraela, także związanych z Polską, które będą dużymi wyzwaniami dla naszej dyplomacji.

W czasie dyskusji kilku posłów opozycji, głównie Norbert Obrycki z PO oraz Grzegorz Długi i Piotr Apel z Kukiz ’15, zarzuciło Stanisławczyk, że nie ma doświadczenia w dyplomacji, a w swoim wystąpieniu podała ogólnikowe, powszechnie znane informacje o Izraelu, natomiast nie przedstawiła swojej wizji kierowania polską placówką w tym kraju.

W głosowaniu członkowie komisji zdecydowali o wydaniu negatywnej opinii dla kandydatury Barbary Stanisławczyk-Żyły.

Barbara Stanisławczyk-Żyła to była prezes Polskiego Radia i redaktor naczelna „Sukcesu”

Od stycznia ub.r. do połowy lutego br. Barbara Stanisławczyk-Żyła była prezesem Polskiego Radia. Została nominowana na to stanowisku przez ministra skarbu państwa, natomiast na początku br. wygrała konkurs zorganizowany przez Radę Mediów Narodowych. Zrezygnowała nieoczekiwanie dzień po rozstrzygnięciu tego konkursu. - Moja rezygnacja ze stanowiska prezesa zarządu Polskiego Radia była głosem sprzeciwu wobec łamania standardów funkcjonowania instytucji publicznych i zasad moralnych - uzasadniła w oświadczeniu.

Wcześniej Stanisławczyk-Żyła była m.in. zastępcą redaktora naczelnego „Sukcesu”, a w latach 2006-2010 redaktor naczelną tego pisma. Od września 2009 roku do marca 2010 roku pełniła funkcję dyrektora wydawniczego Wydawnictwa Przekrój. Współpracowała z wieloma tytułami prasowymi, na początku lat 90. była stypendystką w Agencji Reutera w Londynie. Napisała kilka książek faktograficznych m.in. „Miłosne gry Marka Hłaski”, „Dziewczyny”, „Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości” oraz „Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce”.

Ukończyła Politechnikę Warszawską i podyplomowe studium dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskała też stopień doktora. Prowadziła wykłady m.in. w Collegium Civitas.