Dowody zgłaszane w postępowaniu przez podatnika nie mogą się dublować

Kiedy fiskus wszczyna w naszej sprawie postępowanie podatkowe, nie musimy pozostawać bierni. Podatnik ma prawo przedstawić własne dowody. Organ podatkowy z kolei nie uwzględni tylko tych, które będą powielały wykazane już tezy.

fot. Shutterstock.com

Deklaracje złożone przez podatnika, jego księgi podatkowe, dokumenty urzędowe, informacje finansowe z banku, materiały zgromadzone w toku kontroli podatkowej oraz w toku postępowań karnego czy karnego skarbowego, opinie doradcy podatkowego, a także zeznania samego podatnika i świadków – wszystko to, co przyczynia się do wyjaśnienia sprawy, może stanowić dowód w postępowaniu podatkowym (art. 180 Ordynacji podatkowej). Podatnik, wobec którego urząd skarbowy wszczyna postępowanie podatkowe, może zgłaszać własne wnioski dowodowe.

Wniosek o dowód nic nie kosztuje

Posiadany dowód w sprawie zgłasza się przez złożenie bezpłatnego wniosku do organu podatkowego, który prowadzi nasze postępowanie podatkowe. Dobrze, aby wniosek wskazywał, że zgłaszany dowód może wnieść znaczące informacje wyjaśniające sprawę.

Podatnik może wystąpić z wnioskiem w każdym momencie toczącego się postępowania podatkowego. Może to zrobić nawet i po zakończeniu postępowania, ponieważ zgodnie z art. 200 Ordynacji podatkowej, fiskus przed wydaniem decyzji daje podatnikowi 7 dni na wypowiedzenie się w sprawie zabranego materiału dowodowego.

Czy fiskus może nie przyjąć wniosku?

Każde postępowanie podatkowe musi zostać rozstrzygnięte na podstawie rzetelnego i kompletnego materiału dowodowego. Podjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy podatnika należy do obowiązków fiskusa.

Jak wynika jednak z art. 188 Ordynacji podatkowej, żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy, chyba że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych „okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innym dowodem” należy interpretować jako przypadek, kiedy wniosek dowodowy wpływający od podatnika dotyczy tezy dowodowej wykazanej już na jego korzyść. „(…) z art. 188 Ordynacji podatkowej wynikają w istocie dwie przesłanki decydujące o obowiązku przeprowadzenia dowodu na wniosek strony, a mianowicie, że okoliczności jakich dotyczy dowód są istotne dla sprawy, jak również, że nie wynikały z dotychczasowego materiału dowodowego” (wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I GSK 151/12).

Warto pamiętać, że jeśli organ podatkowy odrzuci wniosek dowodowy w postanowieniu, podatnikowi nie służy na nie zażalenie. Natomiast pominięcie przez organ prawidłowego wniosku z prawidłowym dowodem unieważnia postępowanie podatkowe.

Katarzyna Miazek, Tax Care