W sobotę 23 października telewizyjna Dwójka świętowała 40 lat swojego istnienia. Najpierw odbyła się urodzinowa gala w Teatrze Polskim w Warszawie, na której wystąpili m.in. Doda i Feel, nie zabrakło też wspomnień dawnych programów TVP 2. Potem zaproszeni goście pojechali na bankiet do Arkad Kubickiego.
TVP zaprezentowała 21 sierpnia br. ramówki jesienne swoich kanałów w tym TVP1 i TVP2.
Warszawski campus Google przeznaczony dla twórców startupów technologicznych został uruchomiony w zabytkowym budynku Centrum Praskiego Koneser.
Reni Jusis, Monika Borzym, Katarzyna Wilk, Natasza Urbańska, Ramona Rey, Mieczysław Szcześniak, Rafał Brzozowski, Stanisław Karpiel-Bułecka, Tomasz „Titus” Pukacki i Adam Sobierajski w nowym muzycznym show Dwójki „SuperSTARcie” będą walczyć o tytuł najbardziej wszechstronnego polskiego artysty. „SuperSTARcie” w każdy piątek o 21:05, od 3 października w TVP2.
Nowy 4-calowy ekran, szybszy procesor, obsługa LTE i mocniejsza bateria - to główne atuty iPhone 5, zaprezentowanego w środę przez Apple. Całe urządzenie wykonane jest ze szkła i aluminium.
We wtorek na rynku ukazało się 1000. wydanie dziennika "Rzeczpospolita". Z tej okazji publikujemy najciekawsze okładki gazety.
Oglądając telewizję większość widzów wciąż zastanawia się, jakie technologie i urządzenia pozwalają na emitowanie ich ulubionych programów i gdzie nagrywane są seriale, które śledzą z zapartym tchem. W ten weekend mieli okazję rozwiązać wszystkie wątpliwości. Telewizja Polska zorganizowała w swojej głównej siedzibie w Warszawie i 16 oddziałach terenowych Dzień Otwarty. Była to kolejna okazja do poznania historii TVP i współczesnych możliwości technologicznych telewizji publicznej wiążących się m.in. z wprowadzeniem telewizji cyfrowej, wysokiej rozdzielczości HD i hybrydowej.
Grzegorz Sroczyński, dziennikarz „Gazety Wyborczej” został laureatem Nagrody Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego 2014. Wyróżnienia honorowe otrzymali Justyna Kopińska i Paweł Wilkowicz, również z „Gazety Wyborczej”.
Odbyła się 12. edycja Sopot TOPtrendy Festiwal. W tym roku widzowie Polsatu zobaczyli pięć koncertów, w tym tradycyjnie koncerty TOP i trendy, a także „Największy Przebój Roku” i jubileusze Agnieszki Chylińskiej oraz Urszuli. Ostatniego dnia pokazano kabareton.
Peru (hiszp. Perú), oficjalnie Republika Peru (hiszp. República del Perú) – państwo w zachodniej części Ameryki Południowej, nad Oceanem Spokojnym. Jest to trzecie co do wielkości państwo kontynentu po Brazylii i Argentynie oraz drugi co do wielkości kraj andyjski po Argentynie. Stolicą Peru jest Lima. Peru jest krajem o bogatej, wielowiekowej historii. Na terenie obecnego Peru w okresie prekolumbijskim istniały rozwinięte cywilizacje indiańskie. Po zdobyciu Peru przez hiszpańskich konkwistadorów z Francisco Pizarro na czele, utworzono tu największe i najbogatsze wicekrólestwo Hiszapanii. Mimo zrywów powstańczych Inków nie udało im się pokonać hiszpańskich kolonizatorów. W 1572 roku Hiszpanie podbili ostatni ośrodek Inków i pokonali inkaskiego wodza Tupaca Amaru. W połowie XVIII wieku wybuchło powstanie indiańskie z Juanem Santosem Atahualpą na czele, a pod koniec wieku wybuchło powstanie Tupaca Amaru II. W XIX wieku w całej Ameryce Południowej pojawiły się dążenia niepodległościowe. Dopiero w 1821 dzięki obcym bojownikom Peru proklamowało niepodległość. Mimo wielu bogactw naturalnych Peru w XIX i XX wieku nie mogło uzyskać odpowiadającej mu pozycji międzynarodowej. Sytuacja wewnętrzna kraju była niestabilna, a szerokie rzesze społeczne cierpiały biedę. Wielokrotnie armia przejmowała władzę na dłuższe lub krótsze okresy lub wpływała na sytuację polityczną w kraju. W latach 60. XIX wieku Hiszpanie bez powodzenia próbowali odzyskać kontrolę nad Peru, tocząc w latach 1866-1867 wojnę z Chile i Peru i w roku 1879 byli zmuszeni uznać jego niepodległość. Przez wieki swojej historii Peru toczyło liczne spory graniczne ze swoimi sąsiadami. Najistotniejsze znaczenie miała tzw. „wojna o saletrę” (lub wojna o Pacyfik) w latach 1879-1883. Chile ostatecznie pokonało sprzymierzone Peru i Boliwię i wojna została zakończona podpisaniem 20 października 1883 traktatu z Ancón. W efekcie Chile otrzymało obfitującą w saletrę peruwiańską prowincję Tarapacá. W 1889 roku władzę w kraju objęli liberałowie z prezydentem Guillermo Billinghurstem. Rząd liberałów usiłował realizować program socjalny i chronić chłopstwo przed nadużyciami latyfundystów. Reformy zakończyły się niepowodzeniem a prezydent w 1914 roku został obalony[3]. W okresie I wojny światowej państwo wzbogaciło się na skutek wzrostu eksportu, z drugiej strony doszło do wzrostu wpływów Stanów Zjednoczonych które ingerowały w sprawy wewnętrzne kraju[4]. Do lat 30-tych dyktatorską władzę sprawowała prawicowa Partia Obywatelska i Augusto B. Leguía y Salcedo który rządził od 1919 roku[5]. Rządy umiarkowanej prawicy przerwane zostały przez wojsko które dokonało w 1930 roku zamachu stanu w którego wyniku władzę przejął Luis Miguel Sánchez Cerro i Unię Rewolucyjną która przyjęła program nacjonalistyczny i faszyzujący. W 1924 roku utworzony został Amerykański Rewolucyjny Sojusz Ludowy (APRA) na czele partii stanął Víctor Raúl Haya de la Torre. Partia stała się opozycją względem rządzącej junty, a ponadto sprzeciwiała się ona imperializmowi i ingerencji Stanów Zjednoczonych w sprawy państw Ameryki Łacińskiej. Przedstawiciel partii dokonał zamachu na Sáncheza Cerro który okazał się sukcesem. Kolejni wojskowi prezydenci okazali się bardziej umiarkowani[6]. Od lat 30-tych rządy w kraju ciągle się zmieniały a stałym zjawiskiem stały się zamachy stanu. Wielki kryzys gospodarki światowej zahamował rozwojowe tendencje ekonomii peruwiańskiej. Na początku lat 30-tych doszło do konfliktu granicznego z Kolumbią. W 1939 roku rządy wojskowych zakończyło objęcie władzy przez Manuela Prado Ugarteche. Pierwszy konflikt graniczny z Ekwadorem o sporne tereny wzdłuż rzeki Maranon miał miejsce w roku 1941, jednak konflikt ten nie został zażegnany i nawracał w latach 1985 i 1991. Podczas II wojny światowej Peru przez większy czas zachowało neutralność, a dopiero 12 lutego 1945 wypowiedziało wojnę Niemcom i Japonii[7]. Po wojnie, w 1945 r. do władzy dochodzi, dzięki poparciu APRA, prezydent José Luis Bustamante y Rivero (1945-48). Zastosował on w gospodarce elementy interwencjonizmu państwowego. Po jego obaleniu w wyniku prawicowego puczu wojskowego, władzę objął Manuel Odría, za rządów którego (1948-56) przy napływie obcych kapitałów nastąpił okres pomyślnego rozwoju gospodarczego. Odria utworzył skrajnie prawicową Narodową Unię Odriístowską która stała się podporą jego autorytarnych rządów. Pomimo skrajnie prawicowego charakteru dyktatury, silnie akcentowała ona charakterystyczne dla konserwatyzmu postulaty przez co w kraju utrzymała się silna pozycja Kościoła katolickiego i kapitalizm inwestycyjny[8]. W 1956 roku urząd prezydenta ponownie objął Manuel Prado Ugarteche który rozpoczął liberalizację polityczną. Liberalny kurs kontynuował Fernando Belaúnde Terry z centrowej Akcji Ludowej[9]. Niezadowolenie społeczne pierwszej połowy lat 60-tych doprowadziło do walk rządu z partyzancką Armią Wyzwolenia Narodowego która ostatecznie rozbita została w 1965 roku[10][11]. W 1968 roku rządy przejęli wojskowi: Juan Velasco, a potem Francisco Morales Bermúdez. Do 1975 roku władzę w państwie oficjalnie sprawowała Rewolucyjna Junta Wojskowa. Junta przeprowadziła szereg radykalnych reform były to m.in. nacjonalizacja części gospodarki, reforma rolna, interwencjonizm gospodarczy czy uniezależnienie w sferze polityki zagranicznej. Ograniczenie lewicowych reform nastąpiło w okresie Moralesa Bermudeza nazwanej przez juntę drugą fazą rewolucji[12]. W 1980 roku junta zezwoliła na wolne wybory[13].
Jeżeli Państwa firma jest zainteresowana współpracą z serwisem Galeria portalu Wirtualnemedia.pl,
to wszelkie pytania i wątpliwości prosimy kierować na adres:
admin@wirtualnemedia.pl
