Jaki jest „polski menadżer”? Nie owijamy w bawełnę

W międzynarodowych korporacjach rośnie liczba zatrudnianych Polaków. W 2023 roku, w Polsce zarejestrowano 13 rekrutacji na stanowiska dyrektorskie i wyższe funkcje globalne. Dane agencji Deloitte z 2024 roku mówią, że menadżerowie znad Wisły coraz częściej obejmują globalne i regionalne stanowiska w zagranicznych korporacjach, zwłaszcza w sektorze usług biznesowych, przemyśle i branży FMCG. 

– Od wielu lat naszą siłą eksportową są osoby programujące, inżynierowie i analitycy danych. Specjaliści i specjalistki IT z Polski osiągali i osiągają świetne wyniki w testach i konkursach matematycznych, a z racji naszej konkurencyjności płacowej w stosunku do krajów zachodnich warto było zatrudniać polskich pracowników z tego obszaru, zarówno zdalnie z Polski, jak i w kraju siedziby firmy – opisuje Tomasz Bujok, CEO serwisu rekrutacyjnego No Fluff Jobs. Przytacza nam przykład firmy Open AI, giganta sztucznej inteligencji.

– Widać na nim trzon zespołu pracującego nad sztuczną inteligencją, w którym 1/3 osób pochodzi z Polski. To nie jest odosobniony widok w Dolinie Krzemowej – podkreśla Tomasz Bujok.

Triada polskiego menadżera: pracowitość, nieszablonowość, lojalność

Wszyscy nasi rozmówcy mocno podkreślają: Polacy są niezwykle zaangażowanymi w obowiązki, kreatywnymi i sprawnymi menadżerami. 

– Moja perspektywa obejmuje niemal dwadzieścia lat obserwowania międzynarodowego zespołu SAP. Uważam, że polscy menedżerowie rozwinęli swoje kompetencje w tak świetnym stylu, że w tej chwili stanowią awangardę. I myślę, że obalają wszelkie stereotypy, jakie w tym czasie narosły w Polsce wokół środowiska menedżerskiego. Dotyczy to nie tylko umiejętności przywódczych czy etyki pracy, ale też solidnego wykształcenia, które wyróżnia polskich menedżerów. A na docenienie zasłużyli przede wszystkim dzięki swojej samodzielności, elastyczności, kreatywnemu podejściu, pomysłowości, która kształtuje innowacje oraz wysokiej etyce pracy – wylicza Katarzyna Rusek, dyrektor HR i członek zarządu SAP Polska. 

– Na rynkach, na których ja pracowałam, spotkałam wielu wspaniałych menadżerów, którzy stawali się niezwykle cennymi pracownikami. Co im pomaga? Nastawienie na rozwój, znajomość swoich talentów, wysoki poziom samoświadomości, często wszechstronne wykształcenie oraz umiejętności, które dobrze wykorzystują. Polacy są również zdeterminowani w dążeniu do celu, myślą praktycznie, mają szeroką wiedzę o świecie, w różnym wymiarze – dodaje Kamila Czarnomska-Shiers, rekruterka top menedżmentu na co dzień pracująca w Nowej Zelandii.

Polacy „nie owijają w bawełnę”

Tomasz Bujok, CEO z No Fluff Jobs dodaje: – Anegdotycznie słyszy się, że dużą wartością jest to, że Polacy „nie owijają w bawełnę”. Dla niektórych (z krajów o kulturze anglosaskiej) to jest na początku zaskakujące, ale po pewnym czasie widać, że doceniają zorientowanie na konkret i efekt, które w biznesie jest cenne. 

Można zastanowić się, na ile zasadne jest stwierdzenie o „polskim podejściu” do zarządzania kulturą pracy w firmie. Jeśli takowe jest, to jakie tego cechy mogą zaskakiwać pracowników z zagranicy? 

– Pracownicy z Polski, których rekomendowałam, byli doceniani za „polskie podejście”, czyli nastawienie na szukanie rozwiązań tam, gdzie inni ich nie dostrzegali, świetną orientację w trendach i mechanizmach międzynarodowych, determinację i skupienie na celu, wysoką efektywność, umiejętność spojrzenia na organizację z różnych perspektyw i „lotu ptaka”. Polskie podejście to też często odwaga do wyrażania swoich poglądów, odważne proponowanie ulepszeń, nowych optymalizacji. Polacy potrafią też tworzyć coś z niczego, dlatego sprawdzają się w wielu różnych sytuacjach, potrafią też pracować pod presją czasu, często widzą „więcej” i szybciej „łączą kropki” – wylicza Kamila Czarnomska-Shiers.

„Polski mental” wyróżnikiem w biznesie

– W porównaniu z pracownikami z innych krajów polscy menadżerowie są postrzegani jako bardziej elastyczni i kreatywni oraz jako osoby bardzo sumienne i zaangażowane w swoją pracę. Moim zdaniem niegdysiejsze różnice w zakresie myślenia strategicznego, planowania i umiejętności zarządzania ludźmi w tej chwili nie istnieją. Polki i Polacy są w środowiskach międzynarodowych po prostu niezwykle wartościowymi pracownikami, świetnie wykształconymi i kompetentnymi – analizuje Katarzyna Rusek z SAP Polska. 

Katarzyna Cicha, doradczyni zawodowa i rozwojowa zauważa, że choć co do zasady to cechy indywidualne determinują sukces zawodowy bardziej niż kultura i kraj pochodzenia, to jednak „polski mental” ma wiele pozytywnych w biznesie cech. 

– Polscy menadżerowie, których pracę obserwowałam, dobrze radzili sobie w międzynarodowym środowisku. Widać nasze rozumienie wschodniego i zachodniego stylu pracy, zadaniowość, podejście „no bullshit”, dotrzymywanie terminów. Pytamy, podważamy i dostarczamy naprawdę wysokiej jakości pracę. Niestety często kosztem dodatkowych godzin. Wciąż zdarza mi się obserwować postawę „Polak w międzynarodowym zespole musi wykazać się bardziej niż inni”.

Ekspertka pytana o słabsze strony polskich menadżerów, wymienia umiejętności językowe.

 – Bariera to często kompleks językowy. Mimo naprawdę bardzo dobrej znajomości angielskiego wiele osób wciąż podważa własne kompetencje. Ograniczają przez to swoją widoczność w organizacji, co może zahamować karierę tam, gdzie ważna jest też autopromocja (a, nie oszukujmy się, w wielu miejscach jest) – uważa Cicha. 

Według danych Narodowego Banku Polskiego Polacy, nasi rodacy są dziś najaktywniejsi zawodowo w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Niderlandach. 

– Dekady emigracji zarobkowej i wyraźnego etosu pracy pomogły zbudować wizerunek ciężko pracującego narodu, na czym bez wątpienia, pomimo rosnących kosztów zatrudnienia, dalej korzystamy – podsumowuje Tomasz Bujok z No Fluff Jobs.