Zmarł Piotr Sadowski, wieloletni dziennikarz Polskiego Radia

Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie.

Chociaż był obok - na wyciągnięcie ręki, symbolizował radio, którego nie można dotknąć, bo siedzi głeboko w uchu, w sercu i w głowie - nie wymądrza się, nie puszy, a towarzyszy - dyskretnie. Piotr na korytarzu i w pokojach redakcyjnych zaczepiał, pytał, rozmawiał, przekazywał pozdrowienia, robił nam zdjęcia i przesyłał na skrzynki e-mailowe. Do końca życia przygotowywał serwisy informacyjne - w domu - poza radiem, a może w radiu poza domem, albo i tu i tu, bo ... Piotr żył "Sygnałami Dnia" przez "Cztery Pory Roku" w oczekiwaniu na "Lato z Radiem" i "Muzykę nocą", miał ciasteczka i tyle ciepła ile w powietrzu było w Warszawie w tym tygodniu. Piotr był wieczny jak eter i w nim pozostanie na zawsze. To on mnie powita w Niebieskim Radiu. To będzie na pewno on. Mój Świetny Piotr.

Piotruś (bo tak wielu do niego się zwracało) wydawał się być z jednym z tych co będą wieczni. Pogodny, serdeczny, zawsze usmiechniety, Od paru lat na emeryturze, ale nie rozstawał się z nami. Żył radiem i chyba dla radia, choć to nie do końca było mu wdzięczne. Trudno uwierzyć, że odszedł. Wielki żal i świadomość że odszedł Ktoś kogo nie da się zastąpić.